Parafia pw. św. Marii Magdaleny w Czerwonce
Sześć tygodni przed Wielkanocą Kościół rozpoczyna Okres Przygotowania Paschalnego - Wielki Post. Najstarsze wzmianki o liturgicznym przygotowaniu do Świąt Wielkiej Nocy odnajdujemy w dziele Tertuliana (+ 240 r.) De ieiunio i w wypowiedziach św. Ireneusza z Lyonu (+ 202). Obaj wielcy Ojcowie Kościoła wspominają o dwudniowym poście poprzedzającym Wielkanoc. Także Dionizy Aleksandryjski (+ 262 r.) i Didaskalia syryjska (III w.) wymieniają kilkudniowy post przed Paschą. Z kolei już czterdziestodniowe przygotowanie (Quadragesima Paschae) pojawia się w Kościele na przełomie III i IV w. Zaświadczają o tym wyraźnie: sobór w Nicei (325 r.), Egeria (Galia, IV w.), a także święci Atanazy z Aleksandrii (list pasterski z 334 r.), Hieronim (Palestyna, IV w.), Cyryl Jerozolimski i Ambroży.
Okres Przygotowania Paschalnego rozpoczyna się w Środę Popielcową. Podczas sprawowanej Liturgii ma miejsce obrzęd posypania głów popiołem. Początkowo (od V w.) popiołem posypywano głowy tylko publicznych pokutników przed wyprowadzeniem ich z kościoła. Ale już w IX w. do obrzędu tego zaczęli coraz częściej podchodzić także i pozostali uczestnicy zgromadzenia liturgicznego nie odbywający pokuty. Wychodząc zatem naprzeciw tej sytuacji, Ojcowie zgromadzeni na synodzie w Benewencie (1091 r.) zalecili tę praktykę duchowieństwu i wiernym w całym Kościele. Sam popiół uzyskuje się ze spalenia zeszłorocznych palm poświęconych w Niedzielę Palmową. Kapłan, posypując głowę popiołem, wzywa do pokuty, wypowiadając słowa: "Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię" (Mt 1, 15) lub: "Pamiętaj, że jesteś prochem i w proch się obrócisz" (por. Rdz 3, 19).
Środa Popielcowa - dzień, który rozpoczyna w Kościele katolickim okres Wielkiego Postu, czyli czterdziestodniowej pokuty - przypada w tym roku 26 lutego. Ten dzień ma pobudzić katolików do podjęcia zdecydowanej drogi osobistej odnowy i nawrócenia.
Wielki Post zakończy się w Wielki Czwartek 9 kwietnia, kiedy to katolicy rozpoczną obchody Triduum Paschalnego Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Chrystusa. Niedziela Wielkanocna przypada w tym roku 12 kwietnia.
W Środę Popielcową katolicy rozpoczynają czterdziestodniowy post. Liczba 40 stanowi w Piśmie Świętym wyraz pewnej dłuższej całości, czasu przeznaczonego na jakieś konkretne zadanie człowieka lub zbawcze działanie Boga. W Wielkim Poście Kościół odczytuje i przeżywa nie tylko czterdzieści dni spędzonych przez Jezusa na pustyni na modlitwie i poście przed rozpoczęciem Jego publicznej misji, ale i trzy inne wielkie wydarzenia biblijne: czterdzieści dni powszechnego potopu, po których Bóg zawarł przymierze z Noem; czterdzieści lat pielgrzymowania Izraela po pustyni ku ziemi obiecanej; czterdzieści dni przebywania Mojżesza na Górze Synaj, gdzie otrzymał on od Jahwe Tablice Prawa.
W święto Ofiarowania Pańskiego 2 lutego Kościół obchodzi Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Ten dzień to wielkie dziękczynienie za obecność osób zakonnych w Kościele i w świecie, ale też okazja, by ukazać, czym się zajmują osoby konsekrowane – powiedział w środę bp Jacek Kiciński.
Światowy Dzień Życia Konsekrowanego Kościół katolicki obchodzi 2 lutego, w święto Ofiarowania Pańskiego, w tym roku po raz 24. Ustanowił go św. Jan Paweł II. Jest poświęcony modlitwie za osoby, które oddały swoje życie na służbę Bogu i ludziom.
Święto Trzech Króli lub też Objawienie Pańskie, przypadające na 6 stycznia, jest jedną z najstarszych uroczystości uświęconych przez Kościół. Już w III w. Kościół Wschodni nadaje szczególne znaczenie temu świętu. Tego dnia Kościół grecki obchodził Boże Narodzenie jako uroczystość Epifanii, tzn. zjawienie się Boga na ziemi w tajemnicy Wcielenia. W Kościele Zachodnim ślady owego święta odnaleźć można pod koniec IV w., jednakże odbywały się w nim niezależnie od święta Bożego Narodzenia.
Kościół pierwotny mówi o Trzech Magach, którzy symbolizować mają właśnie Kościół, świat pogański oraz całą rodzinę ludzką, pośród której pojawił się Jezus Chrystus. I właśnie przedstawiciele owej wielkiej ludzkiej rodziny przychodzą z krańców świata, aby oddać pokłon Panu Wszechświata. Gest ten oznacza hołd najwyższej podzięki złożony przez narody pogańskie, za uczynienie z nich narodu wybranego. Aby podkreślić uniwersalność misji Chrystusa, wśród Trzech Magów (Królów), umieszcza się także przybysza z Afryki. Zbawienie bowiem dotyczy wszystkich ras bez wyjątku. Prorok Izajasz mówi, iż światłość wychodzi od Izraela, lecz nie jest jego wyłączną własnością, stąd bowiem rozchodzi się na cały świat. Dzięki takiemu spojrzeniu i ujęciu problemu Kościół mógł otworzyć swe drzwi Dobrej Nowinie, która w wieku I ogarnęła cały ówczesny świat.
1 stycznia - w ostatni dzień oktawy Bożego Narodzenia, a zarazem pierwszy dzień nowego roku kalendarzowego Kościół katolicki obchodzi uroczystość Świętej Bożej Rodzicielki Maryi. Ponadto 1 stycznia Kościół obchodzi Światowy Dzień Pokoju, ustanowiony w 1968 r. przez papieża Pawła VI.
Boskie macierzyństwo jest pierwszym i najważniejszym przywilejem Maryi, z którego wynikają wszystkie inne przyczyny jej czci i szczególnej roli w Kościele. Święto Boskiego Macierzyństwa wprowadził do liturgii papież Pius XI w 1931 r., chcąc w ten sposób uczcić 1500. rocznicę Soboru Efeskiego (431 r.), na którym przyznano Maryi tytuł "Theotokos" (Bogarodzica).