Parafia pw. św. Marii Magdaleny w Czerwonce
Stanisław urodził się 28 grudnia 1550 r. w Rostkowie na Mazowszu (obecnie powiat przasnyski). Był synem Jana, kasztelana zakroczymskiego, i Małgorzaty z Kryskich (z Drobina). Krewni rodziny zajmowali eksponowane stanowiska w ówczesnej Polsce. Miał trzech braci: Pawła (+ 1607), Wojciecha (+ 1576) i Mikołaja, oraz dwie siostry, z których znamy imię tylko jednej, Anny.
Historia nie przekazała nam bliższych szczegółów z lat dziecięcych Stanisława. Wiemy tylko z akt procesu beatyfikacyjnego, że był bardzo wrażliwy. Dlatego ojciec w czasie przyjęć, na których niekiedy musiał bywać także Stanisław, nakazywał gościom umiar w żartach, gdyż inaczej chłopiec może omdleć.
Pierwsze nauki Stanisław pobierał w domu rodzinnym. W wieku 14 lat razem ze swoim bratem, Pawłem, został wysłany do szkół jezuickich w Wiedniu. Kostkowie przybyli do Wiednia w dzień po śmierci cesarza Ferdynanda, to znaczy 24 lipca 1564 r. Wiedeńska szkoła jezuitów cieszyła się wówczas zasłużoną sławą. Codziennie odprawiano Mszę świętą. Przynajmniej raz w miesiącu studenci przystępowali do sakramentu pokuty i do Komunii. Modlono się przed lekcjami i po nich. Na pierwszym roku wykładano gramatykę, na drugim „nauki wyzwolone”, na trzecim – retorykę.
Episteme UKSW - opis procedury recenzowania - proces recenzji
O PIŚMIE
Episteme UKSW ukazuje się raz w roku (rocznik) w ciągłej serii wydawniczej i jest wydawane drukiem od 1999 roku. W ciągu tych minionych lat, do roku 2019 wydanych zostało już 113 książek naukowych, które zawierają różne problemy, tytuły, artykuły, sprawozdania, autorów i recenzje naukowe z różnych dyscyplin współczesnych nauk. Episteme UKSW stanowi swoistą płaszczyznę dialogu i wymiany myśli na aktualne tematy i problemy. Posiada również Radę Naukową, Współpracujących z Radą Naukową, Redakcję, skład komputerowy, wydawnictwo i druk. Wersją pierwotną jest wersja papierowa. Publikowane są teksty w języku polskim i w innych językach. Obowiązują standardy edytorskie oparte na regułach APA. Artykuły są poddawane podwójnemu anonimowemu recenzowaniu. Każda wydana książka w Episteme UKSW posiada kolorową tematyczną okładkę w barwach flagi papieskiej, ISBN, ISSN, skrót z recenzji i logo Wydawnictwa UKSW w Warszawie. Episteme UKSW dostępne jest w bazach danych: Index Copernicus Interntional Journals Master List, Polska Bibliografia Naukowa (PBN).
Proces recenzji
Do publikacji w Episteme UKSW przyjmowane są utwory naukowe (teksty, artykuły, recenzje, sprawozdania) spełniające warunki przedstawione w wymaganiach redakcyjnych. Wstępnej oceny nadesłanego artykułu pod względem formalnym, tematycznym i technicznym dokonuje redaktor numeru /tomu/ w porozumieniu z sekretarzem redakcji. Redakcja przyjmuje materiały autorskie w wersji elektronicznej (plik.doc lub docx).
Wszystkie artykuły naukowe wstępnie zaakceptowane podlegają procedurze recenzowania. Fakt ich przesłania jest równoznaczny ze zgodą autora na zasady recenzowania obowiązujące w Episteme UKSW. Do każdego numeru /tomu/ wyznaczanych jest dwóch niezależnych recenzentów spoza jednostki naukowej afiliowanej przez autora publikacji.
Proces recenzowania przeprowadzany jest według modelu (double blind review, process), czyli procesowi podwójnego anonimowego recenzowania – autor i recenzent nie znają swoich tożsamości. Podstawą oceny merytorycznej publikowanych artykułów są anonimowe recenzje.
Przyjmuje się następujące kryteria oceny utworów naukowych zgłoszonych do opublikowania w Episteme UKSW: a. charakter naukowy zgodny z profilem czasopisma; b. usystematyzowany sposób prezentowania treści; c. oryginalność przedstawionych wyników; d. poprawność językowa i terminologiczna; e. adekwatność wykorzystanej literatury; f. zgodność między wnioskami a treścią.
Recenzja ma formę pisemną i kończy się jednoznaczną konkluzją, co do dopuszczenia utworu do publikacji lub jego odrzucenia. Ostateczną decyzję w sprawie publikowania lub niepublikowania zrecenzowanego utworu podejmuje redaktor naczelny. Dokumentację procedury recenzowania przechowuje się w teczkach w siedzibie redakcji.
26 sierpnia obchodzona jest uroczystość Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej. Ma ona przede wszystkim charakter dziękczynienia za szczególną rolę Maryi w dziejach całego narodu, jest też wyrazem czci dla jasnogórskiego obrazu Maryi. W tym roku obchodzony jest jubileusz 300-lecia koronacji ikony Matki Bożej Częstochowskiej.
O ustanowienie święta ojcowie paulini zabiegali kilkakrotnie. Po raz pierwszy zwrócili się z taką prośbą do Stolicy Apostolskiej po obronie Jasnej Góry przed Szwedami w 1665 r. Kongregacja Obrzędów zezwoliła wtedy jedynie na odprawianie Mszy św. wotywnych.
Dopiero papież Pius X w 1904 r. zatwierdził uroczystość NMP Częstochowskiej dla Jasnej Góry i dla ówczesnej diecezji włocławskiej. Na prośbę biskupa włocławskiego Stanisława Zdzitowieckiego i polskich paulinów zatwierdził święto Matki Bożej Częstochowskiej w rycie I klasy z oktawą dla Jasnej Góry. Święto to miało być obchodzone w środę po 24 sierpnia. Po raz pierwszy obchodzono je 29 sierpnia 1906 r. W 1931 r. papież Pius XI ustalił jako uroczystość dzień 26 sierpnia. Pierwszy raz tego dnia czczono Matkę Bożą Jasnogórską w 1932 r. w ramach obchodów jubileuszu 550-lecia Jasnej Góry.
Odpust jest darowaniem przed Bogiem za pośrednictwem Kościoła, kar doczesnych, za grzechy zgładzone już, co do winy. Jednym z warunków jest tu brak przywiązania do jakiegokolwiek grzechu, a więc: pragnę odrzucić to wszystko, co jest przeszkodą na drodze do pełnego zjednoczenia z Bogiem, tu i teraz – zaczynam nowe życie. Święty Jak Paweł II papież mówił: „Ukrzyżowany Jezus jest wielkim odpustem ofiarowanym przez Ojca ludzkości jako przebaczenie win i zaproszenie do synowskiego życia”.
Tegoroczny odpust w parafii pw. św. Marii Magdaleny w Czerwonce miał szczególnie uroczysty charakter. Dzięki staraniom Księdza Proboszcza Jarosława Sokołowskiego parafianie mogli radować się obecnością J.E. Księdza Biskupa Janusza Stepnowskiego, który to w niedzielę 21 lipca 2019 r. zaszczycił nas swoją obecnością i przewodniczył uroczystej Mszy Świętej, wygłosił homilię oraz poprowadził odpustową procesję.
Dostojny gość pobłogosławił i poświęcił: odrestaurowany – drewniany zabytkowy ołtarz główny, odnowiony kościół – odmalowane prezbiterium, zgodnie z zaleceniem konserwatora zabytków, zakrystię, przedsionek zakrystii, kruchtę kościoła pod chórem oraz figurkę Najświętszej Marii Panny nad wejściem do kościoła.
Otaczające ołtarz w kościele w Czerwonce światło i przepiękna przestrzeń wznoszą myśl ku niebu, zanurzają nas w mistycznym dotknięciu Najwyższego Pana.
Przychodzimy jako parafianie i goście do naszej świątyni parafialnej w Czerwonce, gdzie zawsze czeka na nas miłujące Serce Jezusa w białej Hostii utajone. Przychodźmy jak najczęściej do Miłosiernych oczu Ojca, który spogląda z utęsknieniem na swe dzieci w ciszy konfesjonału, w cierpliwości pośrednika – kapłana. Przychodźmy, aby w ogniu Ducha Świętego dusze nasze upodobnić do tej świątyni – domu Boga.
SKOSZTUJMY I ZOBACZMY JAK DOBRY JEST PAN !!!
Izabella Kozłowska - organistka
W niedzielę 21 lipca 2019 r. Mszy św. odpustowej w Czerwonce przewodniczył J.E. ks. bp. Janusz Stepnowski, pasterz Diecezji Łomżyńskiej. Podczas uroczystości Ksiądz Biskup poświęcił odmalowane, odremontowane prezbiterium, przedsionek i zakrystię. Nasza parafia może poszczycić się nie tylko ciekawą historią świątyni, ale także odpustami parafialnymi. W lipcu szczególnie modlimy się za wstawiennictwem św. Marii Magdaleny, patronki parafii. W parafii od kilku miesięcy stały rusztowania. Długo, ale rzetelnie trwały prace budowlane i remontowe. Dziś cieszymy się z ukończonych prac.
Przed wejściem do świątyni proboszcz parafii ks. dr Jarosław Sokołowski, przywitał dostojnego Gościa.. Rzesza Parafian i naszych Gości zgromadziło się w świątyni. Niektórzy uczestniczyli po raz pierwszy w takim obrzędzie. - Widzieliśmy, jak kapłani błogosławią budynki, przedmioty i rzeczy używane na codzień w liturgii. W takim obrzędzie uczestniczyliśmy pierwszy raz - mówiły zgodnie zapytane parafianki. - Coś niezwykłego. Nagle człowiek zdaje sobie sprawę, że budynek kościoła, który mija codziennie, drzwi przez które wchodzi do kościoła, nie są wcale takie zwykłe, pospolite. To brama, która prowadzi do Domu Bożego. Tu na ziemi jest to kościół, ale kiedyś może przez takie drzwi będziemy wchodzić do wieczności u boku Chrystusa. Teraz jakoś inaczej się przez nie przechodzi... - dodała jedna Pani starszego pokolenia parafianek.